සොඳුරියට සෙනෙහසින්

දැං නං ඉතිං පිරේගෙ අච්චාරුවේ, පිරේ ට ත් වඩා තිලිණ ට තැනක් තියෙනවද කොහෙද. අදත් තිලිණගෙ නිර්මාණයක්. සාමාන්‍ය ජීවිත අතර මේ ජීවිත වල වෙනස හඳුනාගන්න, ඒ කැපවීම, ඒ කැප කිරීම, හඳුනාගන්න මේ කවිපෙල ඔයාට උදව් කරයි.

පාර මග තොට යනෙන විටදී දකින දසුනක නෙත                     රැදී 
නගන විට පිය සහස් ගව් දුර නුබ ගැනම දුක හිතෙනවා            ඇතී 
අතින් අත ගෙන සොදුරු රස බස් පෙම්වතුන් ඉද                 මුමුනතී 
මම මෙහේ නුබ ඔතන තනියම නුබට ඉකිගැසෙනවා               ඇතී 

උපන් දිනයට වැලන්ටයිනට රතු රෝස මල් පුද                        දෙතී
උදේ හවසට දවල් වරුවට ඔවුන් රහසෙම                          හමුවෙතී
ඔබෙම යෙහෙළිය අති අත ගෙන පෙම්වතා හා යන                   හැටී
පෙනන ඔබගේ හඩන සිත ගැන නොදන්නව නොව              හිතවතී

සැමට දිරි නැත රටේ නාමෙන් ගන්න ගිණි අවි අත                      රැදී
එවන් සිතකට මං කියන්නට ඔබේ ඔය දිරියම                            ඇතී
සරසන්න මගෙ දිවිය හෙටටත් විලස මගෙ ලොව                   සදවතී
සතර වරිගෙම කුමකටද මට ඔයා හිටියොත්                          ඒ  ඇතී

....තිළිණ ළමාහේවා...

ප. ලි.
තරුණ තරුණියන් අතරේ ආදරය කියන දේ විරල දෙයක් නෙවෙයි. ඒ වගේම, ඒ අය නිතරම එකිනෙකාටළඟින් ඉන්න තියෙන කැමැත්තත්අමුතු දෙයක් නෙවෙයි.ඒත් මේ සුවිශේෂී ජීවිත, තමුන්ගේ හැම දෙයක් ම කැප කරන්නේ කොහොමද?? ඒ කැපකිරීම, ඒ තනිකම දරාගන්න තරම් මේ අහිංසක හිත්වල තියෙන හැකියාව හරිම අපූරුයි නේද??